De leer van de Syrisch-orthodoxe kerk steunt op de bijbel aan de ene kant en de tradities van de vroege universele kerk aan de andere kant. Dat wil zeggen: de leer zoals die van onze Heer en van de apostelen overgeleverd, verstaan en in de praktijk gebracht is. Syrisch-orthodoxen hanteren de geloofsbelijdenis (ook wel de credo genoemd) zoals deze is vastgesteld door de concilies van Nicea en Constantinopel. De geloofsbelijdenis gaat als volgt:

Wij geloven in de Almachtige Vader en Heerser van alles, Schepper van hemel en aarde, van al wat zichtbaar en onzichtbaar is.

En in één Heer Jezus Christus, eniggeboren Zoon van God, die uit de Vader geboren is voor alle eeuwen. Licht uit licht, ware God uit de ware God, geboren en niet geschapen en wezenlijk gelijk is aan zijn Vader, door wie alles geschapen is. Hij is voor ons mensen, en omwille van onze verlossing uit de hemel neergedaald. En Hij heeft het vlees aangenomen door de Heilige Geest uit de Maagd Maria, de moeder van God, en is mens geworden. En Hij werd voor ons gekruisigd in de dagen van Pontius Pilatus. Hij heeft geleden en is gestorven en begraven. Hij is verrezen op de derde dag, zoals Hij gewild heeft. Hij is opgevaren ten hemel, en is gezeten aan de rechterhand van zijn Vader. En Hij zal wederkomen in grote glorie, om te oordelen over levenden en doden, aan wiens Koninkrijk geen einde komt.

En wij geloven in één Heilige Geest die de levenschenkende Heer van alles is en voortkomt uit de Vader en met de Vader en de Zoon wordt aanbeden en verheerlijkt, die gesproken heeft door profeten en de apostelen.

En wij geloven in één heilige, universele en apostolische kerk. Wij belijden één doopsel tot vergeving van de zonden. Wij verwachten de opstanding van de doden en het nieuwe leven in de komende wereld. Amen.

Zeven sacramenten:

De sacramenten (rozè) van de kerk maken een belangrijk deel uit van de geloofsbeleving. Syrisch-orthodoxen geloven dat de sacramenten geen symbolen of tekens zijn maar dat zij echte kracht bezitten en dat zij de Genade Gods naar de gelovige brengen.

De zeven sacramenten zijn:

1. Het doopsel (ma’moditho)
Zowel binnen de rooms-katholieke, orthodoxe als de protestantse kerken is de doop één van de sacramenten. In de Orthodoxe Kerk wordt het plechtige doopsel door een priester toegediend. De bedienaar doopt de dopeling (baby) in een doopvont zeggende: Ik doop u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest.

De doop wordt vermeld in de bijbel. In het oude testament komt het begrip doop niet zozeer voor, maar het nieuwe testament begint bij Johannes de Doper, die de doop van bekering en vergeving van zonden predikt. Jezus Christus laat zich dopen door Johannes de Doper. Ook de discipelen van Jezus pasten de dooppraktijk toe.

Jezus stelde dit sacrament zelf in met de woorden:

Mij is gegeven alle macht in hemel en op (de) aarde. Gaat dan henen, maakt al de volken tot mijn discipelen en doopt hen in de naam van de Vader en van de Zoon en van de Heilige Geest
– Mattheüs. 28:18,19

Op de pinksterdag na de hemelvaart van Jezus werden ruim 3000 mannen gedoopt en zo ging dat door in alle christelijke gemeenten die ontstonden.
De Syrisch-orthodoxe kerk leert dat degenen die op de juiste manier gedoopt zijn, niet opnieuw gedoopt moeten worden.
Paulus bevestigt dit:

Een Heer, een geloof, een doop
-Efeziërs. 4:5

De redenen waarom een doop niet herhaald moet worden:

  • De doop is het herboren worden of wedergeboorte. Omdat de mens lichamelijk slechts een keer wordt geboren, kan hij ook geestelijk niet vaker dan een keer geboren worden.
  • De doop is deel hebben aan de dood en opstanding van onze Heer Jezus Christus.
2. Het heilige vormsel (morun qadisho)
Wanneer we denken aan het Heilige Vormsel, denken wij aan het moment waarop de Heilige Geest in de vorm van een duif op onze Heer Jezus Christus neerdaalde, nadat Hij door Johannes de Doper in de Jordaan werd gedoopt. Het Heilige Vormsel (Morun Qadisho) is in wezen de Heilige Geest die wij van God ontvangen, als wij worden gedoopt. Vanaf het moment dat de Heilige Geest in ons zit zijn wij Christenen geworden. Zolang je het Heilige Vormsel (dus de Heilige Geest) niet hebt ontvangen, mag je geen Christen worden genoemd.

Wat is de Heilige Geest?
De Heilige Geest is God zelf. Wanneer wij dus gedoopt zijn, kunnen we zeggen dat God in ons woont. Het is tevens de Heilige Geest die ons de weg wijst naar God, tijdens ons gehele leven. Voor iedereen die God wil leren kennen, is het van groot belang om zich bewust te zijn van de aanwezigheid van de Heilige Geest (God) in zich.

3. De biecht (tyobutho)
Ook al is een gelovige door de sacrament van de doopsel opnieuw geboren, en diegene heeft de Heilige Geest ontvangen door de vormsel, wil nog niet zeggen dat diegene niet meer kan zondigen. In de Bijbel staat dat zelfs de grootste heiligen zondigden. Abraham, Mozes, Petrus, Johannes enz. zondigden, hoewel ze toch heilig waren. Daarom werd dit sacrament ingesteld, zodat een mens verlost zou zijn van zijn zonden. Oorspronkelijk biechtten de mensen bij de apostelen. Dit dienstwerk werd later overgegeven aan de bisschoppen en de priesters, die direct contact met de mensen krijgen. Biechten doet men bij de priester en/of bij de bisschop.

Echte biecht houdt in:

  • Berouw, spijt en verdriet hebben over de begane zonden.

    Komt dan tot berouw en bekering, opdat uw zonden uitgedelgd worden
    – Handelingen 3:19

  • De beslissing die zonden niet opnieuw te begaan.
  • Geloof in de genade en de vergiffenis van God.
  • Het biechten van de zonden bij de priester, vooral van die zonden die macht over de zondaar hebben. De redenen om bij de priester te biechten zijn:
    • Om door (door God) vergeving van alle zonden te krijgen.
    • Om als biechteling geestelijke raad te krijgen op welke manier de verleidingen te overwinnen en een beter leven te leiden.

Wanneer je alles hebt opgebiecht zegt de priester “Moge Christus je vergeven”.

4. De Eucharistie (qurbono)
Dit is de eredienst in de Christelijke Kerk, het toppunt van de Christelijke verering. Door de eeuwen heen heeft de Kerk dit sacrament beschouwd als de opperste handeling van de eredienst. Het wordt ook wel genoemd: de heilige communie, het Lichaam en Bloed van Jezus, de eucharistie.
Er zijn twee zichtbare tekenen in dit sacrament:

  • Het brood
  • De wijn

In de viering van de eucharistie zijn vooral die gebeden belangrijk, waardoor de Heilige Geest op het brood en de wijn neerdaalt en ze verandert in het Lichaam en Bloed van de Heer. Het brood moet zuur zijn en van zuivere tarwe zijn, omdat het sacrament werd ingesteld waarin de mensen gezuurd brood aten. Telkens wanneer het woord “brood” wordt genoemd, betekent het gezuurd brood, gewoon brood dus. Daarom bestaat dit brood uit 3 ingrediënten: zuiver tarwemeel, water en gist.

5. Ziekenzalving (qandelo)
De zalving der zieken is het sacrament waarbij de priester het lichaam van de zieken zalft, terwijl hij om goddelijke genade vraagt.
Er zijn twee tekenen in dit sacrament:

  • De olie, waarmee de zieke gezalft wordt. Voordat het gebruikt wordt om zieken te zalven, moet het gewijd worden door middel van bepaalde gebeden.
  • De gebeden die aan God opgedragen worden voor het genezen der zieken. Er zijn bepaalde gebeden, die door de Kerk voor dit sacrament opgesteld zijn. Behalve deze gebeden, worden er ook stukken uit de Bijbel gelezen.

Dit dienstwerk is o.a. gebaseerd op de Brief van Jacobus, waarin hij schrijft:

Laat iemand die ziek is de oudsten van de gemeente bij zich roepen; laten ze voor hem bidden en hem met olie zalven in de naam van de Heer. Het gelovige gebed zal de zieke redden, en de Heer zal hem laten opstaan. Wanneer hij gezondigd heeft, zal het hem vergeven worden.
– Jakobus. 5:14-15

6. Het huwelijk (zuwogo)
De viering van het sacrament van het huwelijk is de heilige dienst waardoor de bruidegom en de bruid samen verenigd worden en de goddelijke genade ontvangen, die hun echtvereniging heiligt, volmaakt en geestelijk maakt, gelijk de vereniging van Christus met de kerk.
Dit sacrament is zeer belangrijk. Niet alleen het leven van twee personen, maar ook het huis, de staat, de kerk en het Koninkrijk van God zijn erbij betrokken.
De functie van dit sacrament is:

  • Om de huwelijksvereniging te heiligen en geestelijk te maken.
  • Om man en vrouw te helpen om verenigd te blijven en niet te scheiden.

Verplichtingen van man en vrouw:

  • Beiden dienen ze christelijk te zijn, omdat Christus’ genade niet aan niet-christenen gegeven kan worden.
  • Beiden moeten ze de wens hebben om met de ander te trouwen.

De bediening van dit sacrament is aan de priesters gegeven. Bisschoppen kunnen het sacrament ook toedienen.

7. Het wijdingssacrament (kohnutho)
Het wijdingssacrament is het sacrament waardoor de geestelijkheid gewijd wordt om de verschillende kerkdiensten te vieren.
Waarom is er een wijdingssacrament?
Omdat Jezus zelf dit sacrament ingesteld heeft.

Er zijn twee zichtbare tekenen:

  • De handoplegging: de Bijbel vermeldt dat dit geschiedde in het geval van bisschoppen, priesters en diaken.
  • De gebeden van de consecratie.

De Bijbel noemt drie graden: de bisschop, de priester en de diaken.

  • De bisschop is de hoogste graad. In de Bijbel staan uitvoerige instructies voor de keuze van bisschoppen.
  • De priester heeft het recht zes sacramenten toe te dienen en alle kerkplechtigheden te vieren. Hij heeft ook het recht te onderwijzen en te prediken.
  • De diaken heeft niet het recht één van de kerkelijke sacramenten toe te dienen, maar helpt alleen de priester en de bisschop bij het uitreiken van de communie, houdt orde in de kerk, leest stukken uit de Bijbel in de kerk en verricht iedere dienst die de bisschop of priester van hem vraagt.

Degenen die gekozen worden gekozen voor het priesterschap moeten:

  • Er zeker van zijn dat de roeping van God komt.
  • Een goed voorbeeld kunnen zijn voor de gemeente.
  • Goed onderlegd zijn in de Bijbel en de leer van de kerk.

Notitie over de sacramenten

De eerste vier sacramenten zijn verplicht voor iedere gelovige. Het huwelijk is niet verplicht maar is belangrijk voor de voortplanting. Het wijdingssacrament is belangrijk voor de continuïteit van de toediening van de andere sacramenten.

Vasten:

Vasten (sowmo) is een heel belangrijk vorm van belijdenis binnen de Syrisch-orthodoxe kerk. Wij vasten ongeveer 70 dagen per jaar.

Vasten voor kerstmis: 10 dagen
Vasten voor Pasen (sowmo rabo): 50 dagen (ongeveer)
Vasten v/d apostelen: 3 dagen
Vasten v/d H. Maagd: 5 dagen
Vasten van Ninwe: 3 dagen

Verder wordt er het hele jaar door, met uitzondering tussen Pasen en Pinksteren en tussen Kerst en het Doopfeest van Christus, elke woensdag en vrijdag gevast van ’s morgens tot ‘s avonds.

De kerk kent twee soorten vasten:

  • Onthouding van alle dierlijke producten (behalve vis). Dit betekent dat men alleen plantaardig voedsel kan nuttigen.
  • Zich onthouden van alles, met andere woorden men mag helemaal niets eten en drinken. (Alleen van toepassing bij het vasten van Ninwe).